Om te beginnen heeft The Agency of Anomalies: Cinderstone Orphanage hetzelfde oude verhaal that we eerder hebben gezien. De mini-games zijn dezelfde oude gerecyclede puzzels, doolhoven, tandwielen en schuifregelaars. Ze zijn wel wat ververst en een paar zijn er vermakend, maar er is niets speciaals. Inventaris items zijn ook niet bepaald uitdagend. Je moet veel heen en weer rennen om het ding te vinden dat je nodig hebt. En er is niet veel om uit te zoeken wat je met het item moet doen. De verborgen items in elke scenes zijn makkelijk te vinden.

Maar, het ergste in dit spel is dat het teveel je hand vast houd. Duidelijke text hints en dialogen die vertellen wat je vervolgens moet doen. Het verteld je zelfs wat je later zal doen, voordat je de scenes hebt geopend. Deze feit pakt het meest interessante en intrigerende gedeelte van een spel van dit genre en verpest de plezier die je er in hebt. Het ziet ernaar uit dat slimme spellen waar we ons brein moesten gebruiken, er niet meer zijn.

Grafische gezien is een verlaten weeshuis met Kerst fijn en aangrijpend. De atmosfeer van ellende en angst wordt briljant gepresenteerd door de ontwikkelaars. De achtergrond muziek past ook bij de titel en is nooit opdringerig. In zijn geheel zou The Agency of Anomalies: Cinderstone Orphanage populair hadden kunnen zijn als het op tijd was uitgekomen (Kerstavond ofzo). Het Kerst gevoel is verschoten en liet spellen zoals dit opspringen. Maar als jij liever het spel speelt dan het verhaal, dan kan deze installatie nog steeds interessant zijn voor jou.