Detectives, agenten en FBI agenten zijn de meest populaire helden voor casuele spellen, toch? Dus, de rol van een pianist was eens iets anders en beloofde ons iets nieuws te laten zien. Jammer genoeg, onze hoop om in de schoenen van een nieuwe avatar te stappen barstte in stukken, wanneer de pianist alleen maar de naam had, maar in werkelijkheid gewoon weer een detective is die achter een boosdoener aan zit.

In feite gaat Silent Nights: The Pianist door als een ordinair Hidden Object spel die vol zit met geheimen, puzzels en mini-games. Eerlijk gezegd zijn de puzzels het beste aan deze installatie. Door klassieke principes te gebruiken hebben de ontwikkelaars een leuk twist op de puzzels en mini-games gemaakt. De hidden object scenes zijn goed gedaan, maar de wazige grafische effecten zal wat die-hard Hidden Object fans afschrikken. Naast de puzzels waarderen we ook het ongewone dynamische einde. Zelden is er een gevoel van risico in een hidden object spel, maar de laatste minuten van dit spel lukt het om wat goede spanning over te brengen.

Zoals reeds is opgemerkt, de artwork is te vaag voor dit soort spellen. Natuurlijk vragen we niet om vlinders en bloemen, maar deze illustraties zijn zelfs te duister voor deze titel. De achtergrond muziek is goed, maar het is niet goed genoeg om een spookachtige atmosfeer te creëeren.

Dankzij de ongewone puzzels is Silent Nights: The Pianist het waard om te spelen. Maar het spel faalt een innovatief plot te presenteren en speelt als een standaard detective verhaal. Als je deze negatieve punten niet erg vind, geef het dan een kans en los deze uitdagende puzzels op.